Ενοικιάσεις Σκαφών στις Κυκλάδες

Οι Κυκλάδες είναι ένα ελληνικό νησιωτικό σύμπλεγμα στο Αιγαίο, νοτιοανατολικά της ηπειρωτικής Ελλάδας, και διοικητικός νομός της Ελλάδας. Είναι ένα από τα νησιωτικά συμπλέγματα που απαρτίζουν το αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Το όνομα αναφέρεται στα νησιά γύρω από το ιερό νησί της Δήλου. Οι Κυκλάδες είναι το μέρος από όπου προήλθε η ελληνική φυλή της γάτας (γνωστή ως γάτα του Αιγαίου).

Οι Κυκλάδες περιλαμβάνουν περίπου 220 νησιά, τα μεγαλύτερα από τα οποία είναι η Αμοργός, η Ανάφη, η Άνδρος, η Αντίπαρος, η Δήλος, η Εσχάτη, η Ίος, η Κέα, η Κίμωλος, η Κύθνος, η Μήλος, η Μύκονος, η Νάξος, η Πάρος, η Φολέγανδρος, η Σέριφος, η Σίφνος, η Σίκινος, η Σύρος, η Τήνος και η Θήρα ή Σαντορίνη. Τα περισσότερα από τα μικρότερα νησιά είναι ακατοίκητα.

Η Ερμούπολη στη Σύρο είναι η πρωτεύουσα και διοικητικό κέντρο του νομού.

Τα νησιά αποτελούν κορυφές βυθισμένου ορεινού εδάφους, με εξαίρεση δύο ηφαιστειακά νησιά, τη Μήλο και τη Σαντορίνη (Θήρα). Το κλίμα είναι γενικά ξηρό και ήπιο, με εξαίρεση τη Νάξο όπου το έδαφος δεν είναι πολύ εύφορο: τα γεωργικά προϊόντα περιλαμβάνουν το κρασί, τα φρούτα, το σιτάρι, το ελαιόλαδο και τα καπνά. Ψυχρότερες θερμοκρασίες συναντώνται σε υψηλότερα υψόμετρα και κυρίως δεν συναντάται «χειμερινός καιρός». Όσον αφορά στις μεταφορές, οι Κυκλάδες είναι ο μόνος νομός στην Ελλάδα που δεν συνδέεται με κρατικό αυτοκινητόδρομο ή εθνική οδό. Όλοι οι δρόμοι στο νησιωτικό αυτό συγκρότημα είναι δευτερεύοντες ή επαρχιακοί.

Ο σημαντικός κυκλαδικός πολιτισμός της Ύστερης Νεολιθικής και της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού είναι γνωστός για τα σχηματικά επίπεδα είδωλά του που έχουν σκαλιστεί από τα καθαρά λευκά μάρμαρα των νησιών αιώνες πριν από το σημαντικό πολιτισμό της Μέσης Εποχής του Χαλκού («μινωικό») στην Κρήτη, στα νότια: αυτά τα στοιχεία λεηλατήθηκαν στις ταφές για να ικανοποιήσουν μια ακμάζουσα αγορά κυκλαδίτικων αρχαιοτήτων από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Μια ξεχωριστή νεολιθική παράδοση που συνδυάζει ανατολικά και ηπειρωτικά ελληνικά στοιχεία εμφανίστηκε στο δυτικό Αιγαίο πριν από το 4000 π.Χ., με βάση το σιτάρι και το κριθάρι, τα πρόβατα και τις αίγες, τους χοίρους και τον τόνο που προφανώς αλιευόταν από μικρά σκάφη. Οι τοποθεσίες όπου έγιναν οι ανασκαφές περιλαμβάνουν τον Σαλιαγκό και την Κεφάλα (στην Κέα) όπου εντοπίστηκαν σημάδια επεξεργασίας χαλκού. Καθένα από τα μικρά νησιά των Κυκλάδων δε θα μπορούσε να υποστηρίξει παρά μόνο μερικές χιλιάδες άτομα, αν και τα ύστερα μοντέλα κυκλαδίτικων σκαφών δείχνουν ότι θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν πενήντα κωπηλάτες από τις διάσπαρτες κοινότητες. Όταν εμφανίστηκε ο άκρως οργανωμένος πολιτισμός γύρω από το παλάτι της Κρήτης, τα νησιά εξασθενούν, με εξαίρεση τη Δήλο, η οποία διατήρησε την αρχαϊκή φήμη της ως ιερό καθ 'όλη την αρχαιότητα και μέχρι την εμφάνιση του Χριστιανισμού.

Οι πρώτες αρχαιολογικές ανασκαφές της δεκαετίας του 1880 αποτέλεσαν αντικείμενο συστηματικής εργασίας από τη Βρετανική Σχολή στην Αθήνα και από τον Χρήστο Τσούντα, ο οποίος ερεύνησε χώρους ταφής σε πολλά νησιά το 1898 - 1899 και επινόησε τον όρο «κυκλαδικός πολιτισμός». Το ενδιαφέρον εξασθένησε και στη συνέχεια αυξήθηκε στα μέσα του 20ού αιώνα, καθώς οι συλλέκτες συναγωνίστηκαν για τις μοντέρνες μορφές που φάνταζαν τόσο παρόμοιες με τη γλυπτική του Jean Arp ή του Constantin Brâncuşi. Οι χώροι λεηλατήθηκαν και προέκυψε ένα έντονο εμπόριο πλαστών μορφών. Η σύσταση πολλών από αυτά τα κυκλαδικά ειδώλια έχει ως επί το πλείστον καταστραφεί και το νόημά τους δεν μπορεί ποτέ να γίνει πλήρως κατανοητό.

Ένα άλλο ενδιαφέρον και μυστηριώδες στοιχείο είναι αυτό των κυκλαδίτικων τηγανιών. Η αρχαιολογία αποκάλυψε τις γενικές γραμμές μιας γεωργικής παράδοσης και μιας κουλτούρας ναυσιπλοΐας που προήλθε από τη Μικρά Ασία περίπου το 5000 π.Χ. Η πρώιμη κυκλαδίτικη κουλτούρα εξελίχθηκε σε τρεις φάσεις, περίπου μεταξύ 3300 - 2000 π.Χ., όταν βρισκόταν στην όλο και αυξανόμενη επιρροή της Μινωικής Κρήτης. Ο σύγχρονος πολιτισμός της ηπειρωτικής Ελλάδας με τον κυκλαδίτικο πολιτισμό ονομάζεται Ελληνικός.